En de wereldmaatschappij had zichzelf een wereldorganisatie cadeau gedaan.
En daar waar er wel plaats om te leven was,maar niet de middelen,werd dit verholpen en zo werd verhuizen een hobby in plaats van een noodzaak.
Voor elk taalgebied werd de wooncapaciteit vastgelegd terwijl iedereen vanwaar ook op de planeet via internet in woningen die vrij waren kon kijken en er ook al de gegevens over kon bezichtigen.Wanneer er meer dan 1 kandidaat voor een woning was,werd dit niet uitgebuit om na te gaan wie de hoogste som bood,maar werd er via loting besloten naar wie de woning toe ging.
En als de wooncapaciteit bereikt was,kon men niet naar dat gebied verhuizen vanuit een ander tenzij er een omwisseling kon vastgesteld worden.Dit totdat de bevolking terug gedaald was terwijl de wereldorganisatie al vermeld had dat iedereen het wereldbevolkingsaantal goed doet verdergaan in plaats van een teveel op de wereld te plaatsen.
Elk taalgebied behield zijn taal maar via wereldstemming,georganiseerd door de wereldorganisatie via het internet,werd besloten welke taal de wereldtaal ging worden die overal ter wereld als 2e hoofdtaal in het onderwijs ging gegeven worden.De wereld had x aantal taalgebieden en elke stem uit bv. taalgebied A telde mee voor 1 over x% om de evidentie van iedereen op eigen taal plus de uitzonderingen niet automatisch naar china te laten gaan vanuit de filosofie dat de uitzonderingen primeren op iedereen op eigen taalgebied omdat die zichzelf toch wel als een buitengewoon en realistisch of doenbaar met de wil ervoor fenomeen hadden bevestigd.
Source 1
Source 2
Geen opmerkingen:
Een reactie posten