Vroeger stelden de acteurs alles in het werk om met een onalledaagse originele stijl op het witte doek te staan.De dag van vandaag heeft vanuit het standpunt van de middenleeftijdsgeneratie (vanaf daar hoger en lager erbij) het overgrote deel een groot additioneel televisieleven bij in het geheugen zodat het onalledaagse meer de alledaagse standaard is geworden.
En dan zie je nu vooral in de reality soaps en docudramas dat de alledaagse persoon een onalledaagse is zodat de acteurs op de televisie de acteurs naspelen.
Het taboe is dan het alledaagse geworden.In het echte leven doorbreekt men dat niet omdat het echte leven geen tijd en ruimte meer voor het alledaagse biedt want de involved meerderheid zit nog steeds in dat repetitieve proces van de bewerkstelliging van die tijd en ruimte wegens gebrek aan beter in combinatie met de stelling iets is beter dan niets zodat dat alledaagse als taktiek in dat proces niet aan bod kan komen.Want wanneer iedereen naar iets verlangt als een optie in het leven terwijl die optie niet aan bod kan komen zit men met een taboe.
Het is dan ook grappig om de dag van vandaag te moeten vaststellen dat de nieuwe lichting acteurs mensen zijn die enkel het alledaagse leven weergeven dat naar het onalledaagse is geevolueerd.Want het taboe doorbreken is in de eerste plaats niet commercieel en in de tweede plaats bevat dat weinig swing.Want een acteur heeft nog steeds enkel de status van een icoon vanwege een swinger te zijn die swing in een slecht draaiende planeet brengt.Via het doorbreken van het taboe, het repetitieve beter niets in plaats van iets, valt alle status enkel en alleen maar volledig weg.
Maar wie dus goed ziet, ziet dat alle status al is weggevallen want een acteur durft niet meer verder te gaan dan de alledaagse straat in tegenstelling tot vroeger.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten