De vlaamse traditie van het straatvechten

De vlaamse traditie van het straatvechten.
Je vindt weinig materiaal terug als je weet dat het televisiejournaal toen nog niet bestond en als je weet dat de vlaamse schrijvers niet zo into oorlogsverslaggeving waren. De schrijvers van boeken die in dat milieu opgevoed waren, namen hun knapzak en gingen elders werken, studeren en schrijven om hun beroep ongestoord te kunnen uitvoeren.
Aanvankelijk was dat straatvechten voornamelijk tussen eigen volk. Dat milieu gaf zijn genen en karma door aan de volgende generaties die nog steeds hetzelfde zijn maar in hun dronken hoogmoed het zich al stilaan beginnen te beklagen dat ze hier nog bijkomende andere volkeren uitgedaagd hebben. Zolang ze niet op mijn milt slaan is het okay, anders zullen mijn genen en karma te grote aanpassingsmoeilijkheden ondervinden.
De vlaamse traditie begint zich noodgedwongen te voelen als een orgaan dat zich moet aanpassen omdat ze teveel hooi op haar vork heeft genomen.
Hetzelfde vork waarvan de japanners en de chinezen, om een paar andere volkeren te noemen, al veer meer traditie hebben.
Ook dit jaar zal de bbc een nacht van martial arts movies invoeren.

If you wanna kill bill
All you gotta do
Is be able to sit still