Cool kids never have the time

Het jaar 1253.
In de atlantische oceaan bevindt er zich een eilandje niet groter dan twee steden dat toen de bevolking van een gemeente had.
De leider was een dictator die enkel in zijn positie van leider verschilde met de rest.
De dictator was al na algemene vergadering met de rest van het eiland tot de conclusie gekomen dat het dictatoriele bewind als gewenste realiteit moest voortvloeien uit nieuw leven dat al van in het begin de dictatuur ten volle zou kunnen meemaken. Het zou een traditie worden met zekerheden van oud op jong. Jong dat niet tot de gelijkgestemden werd gedefinieerd. Jong dat in algemene open stemming zou voortkomen uit de derde geborene van een vrouw.
De wiskundige van dienst had zelfs opgemerkt dat dat de bevolking niet teveel de eigen capaciteit doet overstijgen.
Maar daar hield men niet veel rekening mee want er was niet veel sprake van een derde.
Want om de zoveel tijd hield men een loting uit degenen die nog geen derde hadden zodat het lot kon beslissen wie won en zo de derde kon maken terwijl de anderen het dan tot de volgende periode bij twee hielden. En al de gelijkgestemden hoopten dat ze wonnen, bij verlies gingen ze over tot de orde van de dag en wanneer de volgende loting kwam, hadden ze dan terug die ingesteldheid om te winnen.
De derde werd na de geboorte apart opgevoed buiten het woongebied en wannneer het rijp genoeg was om de boodschap te begrijpen, kreeg het de boodschap ook toegediend.
Het ongewenste leven van een gemeenschap -gewoon omdat de gemeenschap gelijk heeft vanwege de macht tegenover de onmacht- dat op de leeftijd van 32 jaar gruwelijk gedood zal worden in een traditionele folterpraktijk die 15 dagen in beslag zal nemen.
Het ongewenste leven van een gemeenschap dat in de tussentijd op tijd en stond (na het laatavondnieuws van de laatavondnieuwspresentator) ook voor het nodige docutragedie entertainment zal moeten zorgen als blok tussen het laatavondnieuws en de sex, drugs & rock 'n roll laatavondfilm.

Volgens de parkeermethode.
De ene week in de namidddag op het dorpsplein, de andere week 's avonds op het podium van de theaterzaal.

De eilandbiograaf van dienst maakte melding van een gemeenschap enkel bevolkt met dictatuur gezinden die genoodzaakt waren om een systeem te vinden bij het realiseren van hun dictatuur door de theorie aan te nemen dat men wel dom moest zijn om als derde uit een vrouw geboren te worden. Je zou het zelf niet anders willen als je als derde geboren werd en een dictator was met zo een zwakte die je niet aan je kan laten voorbijgaan.
De dictatuur van het lot, want als men ging selecteren op basis van uiterlijke kenmerken en wat allemaal meer zoals persoonlijke smaken, hoe kon je jezelf dan nog veilig wanen in systemen die van persoonlijke smaak veranderen tegenover een systeem van traditie bepaald door het lot van het nummer drie dat de verliezer al vlug leerde kennen niet zolang na die leeftijd of voor de tijd om systemen van traditie en het lot in het denken af te kunnen wegen tegenover systemen van persoonlijke smaken en uiterlijkheden.

De film ging naar de regie van erik van looy. Wilde eens een oscar halen.
Film door de ogen van alle eilandbewoners en eindigend met de eilandbiograaf die in zijn laatste dagen van zijn leven melding maakt met zijn eigen lettertekens die enkel hij kan lezen, dat hij in de momenten dat hij het systeem wilde afschaffen te veel angst had om als enige andersgezinde van de gemeenschap door die gemeenschap tot de extra jaarlijkse verliezer gerekend te worden en dat hij zichzelf niet krachtig genoeg vond om dan aan het entertainment te beginnen dat het traditioneel gekende einde voorafgaat.

De titel: King of the road alsmede aftitelingsnummer van roger miller.
Productiehuis:Code neverbeendead
The unknown moviesample:This is the best party I've ever been to
Don't let me die with that silly look in my eyes