Onomstotelijk

Het staat vast dat als men de architecten die de vlaamse kathedralen uitgetekend hadden de technieken van vandaag kon meegeven, ze die bullshit niet zouden toepassen in hun ontwerpen.
Op het vlak van de te gebruiken materialen:
Wij zijn vlaamse primitieven mijnheer de opdrachtgever, keep it in mind.
Op het vlak van de vorm:
Onze vormen vormen onze smaak en daar valt niet over te discussieren mijnheer de opdrachtgever, keep it in mind.

Wat is de kijk van vandaag op cultuurhistorische architectuur?
Erfgoed, bewaren koste wat kost. Renoveren en restaureren indien nodig, koste wat kost.

Dat betekent de gebouwen er laten uitzien zoals ze er uitzagen toen ze net voltooid waren.
Maar ook in belgie laat men zich vangen aan de overdracht van de manier waarop alles er toen uitzag vanuit de toenmalige fotografie die de schilderkunst was en ook toen nog niet in de buurt kwam van de fotografie.
De fotografie, momenteel voornamelijk in de projectie met lichtbron, geeft het resultaat dat het dichtst in de buurt van de realiteit komt op dit ogenblik.

Want de zon is geen gele massa op een doek die geen licht geeft op de rest van de gekleurde massas van dat doek die dat afwezige licht in het andere geval zouden reflecteren in alle richtingen zodat elk punt zichtbaar blijft in 360° vision.

De realiteit is een lichtbrenger, lichtgever.
Schilderijen nog steeds, vanwege het gebrek in het formaat van het doek, lichtdoders -absorbeerders.
Dan moet je de schilderkunst ook definieren als een kunst, niet als een blik op de realiteit van vroeger.

Dus als een toerist u ooit de vraag stelt waarom men over belgie zegt dat dat een surrealistisch land is, antwoordt u gewoon dat de belgen het belang koesteren van in een schilderij te leven ipv in de realiteit want hoe zag alles er toen werkelijk uit en hoeveel keer te rijk is een land als belgie de dag van vandaag weeral om alles te renoveren en te restaureren.

Daar is in een democratie niets mis mee, ware het niet dat men niet weet dat dat belangrijke behouden van de realiteit een aanmaken van een fantasie is en dan denkt men nog een tweede keer na over het waarheidsgehalte van de stelling in de eerste zin van dit stukje.

En dan gaan we nu even het net checken naar pieter paul rubens om even te checken hoe de realiteit er in die tijd uitzag.